Het is 2003. Voltijd studeren was een andere wereld. Als beginnend student koos je soms een studie omdat het je wel leuk leek of omdat je niks beters kon verzinnen: studeren was geen verplichting, wel een verwachting.
Offline & zorgeloos
Hele dagen naar de campus was de norm en ik woonde niet op kamers: al dat treinreizen kwam mijn neus uit. In de jaren daarop werd het reizen minder en mijn stagescholen selecteerde ik op kortste reisafstand.
Het digitale tijdperk was heel langzaam wakker aan het worden. Tijdens de lessen werd er met een black- of whiteboard gewerkt en we kregen hardcopy readers met alle lesstof. Daarnaast waren er natuurlijk de (overload aan) boeken. Alleen de mensen met knaken brachten hun laptops mee naar colleges. Tentamens werden uitsluitend schriftelijk afgenomen. Verslag inleveren? Dat deed je in hardcopy-variant in het postvak van de docent.
Ik was geen nerd, maar wel braaf: ik zat niet op hertentamens te wachten. Mijn zaken waren op orde, maar ik vond het niet erg als er zesjes in mijn lijst stonden. Cum laude afstuderen was ook totaal geen prioriteit. Mijn studententijd kan het beste samengevat worden als een beetje studeren, af en toe werken en regelmatig de stad ingaan voor een drankje (of twee). Het zorgeloze genieten met klasgenoten en vrienden, en je vooral niet te veel zorgen maken over de toekomst. Het onderhouden van hobby’s en andere interesses ging met gemak: tijd was mijn beste vriend en ik had het in overvloed.
Studeren? Dat nooit meer!
Ik realiseer me nu dat ik de namen van de meeste docenten nooit hebt geweten, en er nu met moeite vier kan opnoemen. Was het mijn desinteresse? Misschien de wat minder persoonlijke sfeer binnen voltijdonderwijs? Ik gok het laatste, want we zaten in grote klassen en het totaal aantal voltijdstudenten was enorm.
Ik studeerde braaf binnen vier jaar af, en ik was er toen heilig van overtuigd dat studeren in die vorm nooit meer zou gebeuren. Yeah right…
2017-2021
Fast forward exáct 10 jaar later. Ik werkte als docent en wilde een carrièreswitch. Het wanneer en hoe was alleen nog een kwestie van oriënteren. Keuzestress had ik niet: studeren was geen verplichting en ook geen verwachting, maar een hele bewuste keuze. Ik kon mezelf daarom rustig voorbereiden op een nieuwe toekomst.
Vroegâh vs. Vandaag
Fulltime studeren was geen optie dus koos ik voor de deeltijdstudie Communicatie: twee dagdelen in de week naar school, op de woensdagen. Ik reis (nog steeds!) met de trein, maar dat interesseert me niet: de woensdagen zijn een heerlijke break in de week. Ik keek er vanaf dag 1 naar uit, en nog steeds. Compleet van de schoolcampus verdwijnen om stage te lopen bestaat niet in deeltijd: opdrachten voer ik uit op mijn werk of bij andere organisaties. Je werkt en studeert tegelijkertijd -zonder dat je het soms bewust doorhebt- en dat is ideaal.
Avans zet stevig in op blended learning, en dat werkt buitengewoon goed. Contactmomenten zijn het enige wat offline gebeurt: de rest vindt plaats binnen de online omgeving. Schriftelijke tentamens worden tot een minimum beperkt en de meeste opdrachten maak je in de vorm van een online beroepsproduct. Het inleveren van een hardcopy beroepsproduct heb ik één keer gedaan, maar alleen omdat de docent dit prettig vond. Was trouwens wel een blast from the past kan ik je zeggen.
Ik ben nog steeds braaf, en een echte nerd geworden. Cum laude afstuderen zit er niet in omdat ik een vrijstelling heb gekregen, maar het idee van zesjes op mijn lijst is onacceptabel. Komt wijsheid dan toch echt met de jaren? Ik hou het erop dat deze studie zo’n bewuste keuze is dat ik er álles uit wil halen. Dit zie ik ook bij medestudenten: ze zijn er zich heel bewust van dat de studiekeuze geen kwestie is van louter móeten maar van mogen, kunnen en vooral wíllen. De motivatie ligt bij deeltijdstudenten daarom over het algemeen veel hoger dan bij voltijdstudenten.
Nieuwe tijden
Mijn leven als deeltijdstudent is niet te vergelijken met dat van vroeger. Het komt neer op veel studeren, veel werken en heel soms de stad ingaan om een drankje te doen. Maar niet meer dan twee, want ik moet fit blijven voor de volgende dag omdat er gestudeerd moet worden. Sommige hobby’s heb ik moeten schrappen, want tijd is er niet meer in overvloed. Mijn leven is gestructureerder, en dat moet ook wel. Slacken of last-minute je zaken op orde brengen zit er echt niet in als je dit wil volhouden en succesvol wil zijn. Genieten doe ik nog wel, maar op een andere manier. Ik geniet meer van de studie dan vroeger en alles wat daarbij hoort. Call me crazy, maar studeren doet me jonger voelen. Niet alleen door mijn klasgenoten en de energie die ik ervan krijg, maar ook als ik mijn studentenpas mag flashen voor korting. De eerstvolgende keer dat ik dat weer kan doen is wanneer ik 65+ ben, dus ik geniet er maar goed van.
Ik ben nog niet klaar met de studie, maar wat me zeker gaat bijblijven is de persoonlijke sfeer die je heel duidelijk terugziet bij de deeltijdacademie. Je deelt iets van jezelf en de academie denkt met je mee, op elk vlak denkbaar. Je moet het uiteindelijk zelf doen, maar de begeleiding is ongekend goed. Namen van docenten? Die ga ik nooit vergeten, ook al zou ik het willen…
Benieuwd naar meer verhalen over studeren naast je baan? Zoek voor jou interessante verhalen in het overzicht met alle verhalen.