Als hogeschool hanteren wij een kernachtige slogan die aangeeft waar wij voor staan: Je moet kunnen zijn wie je bent en worden wie je wilt worden. Onze randvoorwaarden daarvoor zijn helder. Met stip op 1 staat dat de hogeschool een veilige omgeving moet zijn. Dat spreekt voor zich en daar doen we ook alles aan.
Toch hebben we begin deze maand samen met Amnesty International een convenant getekend om nog meer aandacht te besteden aan seksuele veiligheid en onveiligheid. Want daar heb ik het over. Eén van onze studenten, Nikki, kaartte de noodzaak hiervan overtuigend aan.
De verhalen over seksuele onveiligheid zijn in het #metoo-tijdperk niet nieuw. Je weet wat er aan hand is, maar als je de cijfers ziet dan is dat opnieuw schokkend. Tijdens hun studietijd ervaart 11 procent van de vrouwen seksuele penetratie zonder instemming. 1 procent van de mannen maakt dat mee. Dat heeft niet per se met school te maken, maar het zijn wel onze studenten.
In het uitgaansleven worden jonge mensen, vooral vrouwen, geconfronteerd met gedrag dat grote gevolgen kan hebben. Die verhalen zijn me bekend. Ik heb zelf ook twee dochters van 25 en 26 die uitgaan. En als liftende student heb ik ook wel eens mijn vraagtekens geplaatst bij de intenties van een chauffeur. Het is aan de orde van de dag.
Het is een groot maatschappelijk issue. Kunnen zijn wie je bent gaat over geaardheid, maar ook over iets basaals als kleding. Voel ik me vrij en veilig om me te kleden zoals ik wil, op elk tijdstip van de dag? Je moet je daartegen te weer stellen en erover nadenken, om je te beschermen tegen ongewenste benaderingen. Helaas.
Veel van wat studenten meemaken, vindt plaats buiten de muren van onze opleidingen. Maar het zijn en blijven onze studenten, die iets meemaken wat grote invloed kan hebben op hun leven en studie binnen onze muren.
Seksuele onveiligheid is ook nog eens een onderwerp dat omringd is met veel schaamte. Naar wie ga je toe als je zoiets meemaakt? Je ouders? Dat kan als de band met hen goed is. De politie? Dat is een hele stap. School is toch vaak een eerste plek. De drempel die er altijd is, willen we zover mogelijk verlagen.
Vandaar dat we dit convenant hebben getekend voor de ogen van duizenden studenten en medewerkers, op het podium tijdens Avans Live. Daarmee maken we zichtbaar dat het ons serieus is, maar ook dat we dit omzetten in acties.
Als wij ons statement willen waarmaken - zijn wie je bent, worden wie je wilt worden - dan moeten we in elk geval zorgen voor een veilige setting bij ons en laten zien dat we oog hebben voor dit fenomeen. Daarom hebben we onze faciliteiten nog eens goed gecheckt, van vertrouwenspersoon en Student Support tot reglement. En daarom gaan en blijven we erover communiceren en komen er workshops voor docenten en medewerkers. Hoe herken je signalen en hoe voer je het moeilijke gesprek over seksuele onveiligheid?
Juist omdat het een lastig onderwerp is, geven we het aandacht. Omdat we als hogeschool die veilige omgeving moeten bieden.
Lees hier meer columns van Philippe Raets.