Christine de Baat

Tijdens de opleiding heb ik geleerd om te reflecteren op mijn handelen.

Christine de Baat kreeg in maart 2020 haar diploma Verpleegkunde. Nog geen 3 weken later werd de afdeling in de zorginstelling waar zij werkte, omgebouwd tot corona-afdeling. Lang hoefde ze niet na te denken: ze wilde dáár werken waar haar hulp het hardst nodig was.

“De afdeling in de zorginstelling waar ik werkte, was normaal gesproken een revalidatieafdeling voor ouderen. Ik deed daar mijn afstudeerstage en nadat ik mijn diploma haalde, bleef ik er werken. Al vrij snel werd door het ROAZ, het regionale netwerk van aanbieders van acute zorg, besloten dat onze afdeling 1 van de 3 corona-afdelingen van Brabant zou worden."

Dagindeling werkzaamheden

"Binnen een week was er een corona-afdeling uit de grond gestampt en liepen er veel nieuwe collega’s rond. Dat was in het begin best spannend. Nieuwe collega’s hadden behoefte aan uitleg en omdat ik de afdeling en de setting al kende, heb ik hen in het begin wegwijs gemaakt tijdens de diensten. Dat was heel leerzaam. In het begin was dat vreemd, maar ik merkte dat het steeds beter ging."

"We begonnen met een dagstart waarin we de taken doornamen en verdeelden. Dan ging een deel van de ploeg de afdeling op om patiënten te verzorgen. Uiteraard in beschermende kleding. Het was zwaar om een tijd met een masker op en een pak aan te moeten lopen, zeker toen het warmer werd. Gelukkig hadden we koelvesten gesponsord gekregen, dat gaf wat verkoeling. Wat ook hielp was dat we halverwege de dag wisselden van werkzaamheden. Werkte je ’s ochtends op de afdeling, dan deed je ’s middags andere dingen, zoals familieleden van patiënten die bellen te woord staan."

Mentale impact

"Bij ons kwamen er 3 groepen patiënten binnen: ouderen waarvan de thuissituatie onhoudbaar was, bijvoorbeeld omdat hun partner ook ziek was, of patiënten uit het ziekenhuis die nog niet naar huis konden, maar geen acute zorg meer nodig hadden. Zo kwamen er weer bedden vrij in het ziekenhuis. Ook werden er soms mensen binnengebracht die het virus niet gingen overleven. We maakten veel sterfgevallen mee op de afdeling. Dat was zwaar en had z’n weerslag op het hele team. Gelukkig konden we er onderling goed over praten. We warem als collega’s, ondanks de korte tijd dat we samenwerkten, snel 1 hecht team geworden."

"Vanuit de instelling waar ik werkte was er een telefonisch contactpunt waar collega’s terechtkonden om te praten over de impact die deze tijd had. Ook was er regelmatig een psycholoog aanwezig bij de evaluatiemomenten die we aan het einde van de dag hadden met het team. Tijdens de opleiding heb ik geleerd om te reflecteren op mijn handelen, en ik merkte dat ik dit, zonder casussen uit te schrijven, in mijn hoofd uitvoerde (hoe komt het dat ik een bepaald gevoel aan een bepaalde situatie overhoud?). Ook waren er lessen waarin casussen uit de praktijk werden besproken. Dit hielp mij in de opleiding om een hulpvraag te formuleren. Het 'leren' praten over casussen gebeurt dus al tijdens je opleiding!"  

Niet alleen zorgtaken

"Het was soms wel lastig om te schakelen. Ik zorgde voor ernstig zieke patiënten, hielp mijn collega’s hun weg te vinden, stond familie te woord én voerde moeilijke gesprekken met patiënten. Natuurlijk was dat zwaar, patiënten laggen vaak in hun eentje en konden alleen contact hebben met familie via een iPad. Er kwamen ook veel mensen binnen die net een partner hadden verloren. Ik had echt met de patiënten te doen. Toch was het ergens ook mooi dat ik in die situatie zo veel kon betekenen voor hen, bijvoorbeeld door hen op een goede manier te begeleiden bij het sterven."

Lichtpuntjes in het werk

"En er gebeurden ook mooie dingen natuurlijk. Zo was er een patiënt die heel graag met zijn familie wilde videobellen. Omdat deze man doof was, dacht de familie dat het niet zou kunnen. Maar het was me toch gelukt om een videogesprek op te zetten. Ik zag hem helemaal opleven. De dankbaarheid van die man en zijn familie gaven me energie om weer door te gaan. Het was voor mij iets kleins, maar daar maak je mensen zo blij mee."

"Het was ongelooflijk snel gegaan, want eigenlijk was ik pas net afgestudeerd. Maar ik wist mijn weg goed te vinden en kon het met collega’s bespreken als ik me nog niet bekwaam genoeg voelde om een handeling uit te voeren. Gelukkig had ik vanuit de opleiding een goede dosis zelfvertrouwen meegekregen. Mijn afstudeerstage ging heel goed en daarmee heb ik de opleiding heel positief kunnen afsluiten. Daardoor denk ik nu: ik ga ervoor!”