Arlène Denissen is inmiddels ruim 10 maanden actief in het College van Bestuur van Avans Hogeschool. In haar portefeuille zitten onder andere financiën, huisvesting & facilitair, ICT & digitale transformatie, personeel & organisatie(ontwikkeling), communicatie en marketing. Arlène deelt regelmatig haar visie op het onderwijs en natuurlijk Avans in het bijzonder. Het thema ‘verandering’ staat daarbij centraal. Waarom is verandering júist ook voor Avans noodzakelijk? Dat lees je in blog 2.
Mijn eerste blog ging over het belang voor organisaties om te anticiperen op verandering. Daarin ging ik ook al kort in op Avans, dat hierop geen uitzondering vormt.
Maar waarom veranderen? We zijn toch al hartstikke succesvol? Dat is ontegenzeggelijk waar, maar we moeten ons daardoor geen zand in de ogen laten strooien. Die ogen moeten we ook niet sluiten voor minder gunstige ontwikkelingen: de dalende instroom van nieuwe studenten en de stijgende uitstroom.
Serieus signaal
Om te beginnen met de teruglopende instroom. Die trend is deels, maar zeker niet vollédig te wijten aan demografische factoren. Middelbare scholieren en mbo’ers, onze traditionele doelgroepen, weten ons minder goed te vinden. Tegelijkertijd zien we de uitstroom stijgen. Van degenen die stoppen met hun opleiding, kiest slechts 4% voor een andere opleiding bij Avans. 96% van die studenten verlaat Avans dus.
Blijkbaar zijn we niet meer vanzelfsprekend aantrekkelijk voor studenten. Een serieus en duidelijk signaal, dat we misschien wel nodig hebben om écht in actie te komen. Kijk ook naar ons energieverbruik. We weten al jarenlang dat we minder gas en stroom moeten gebruiken, maar dat lukte pas echt toen de tarieven door het dak gingen.
Te langzaam of te snel
Naast die ontwikkeling zijn er allerlei externe factoren – waaraan ik in mijn eerste blog al refereerde, en daar dreigen naar verwachting nog eens harde bezuinigingen bij te komen – waarop we móeten anticiperen. De manier waarop we leren en in verbinding staan met onze externe omgeving moet simpelweg veranderen. Voor sommigen kan die verandering niet snel genoeg gaan; zij willen dat we sneller en meer kansen pakken. Maar verandering kan ook eng zijn, zéker als je de noodzaak daarvan niet inziet. En bovendien: raken we onze leidende positie niet kwijt als we het anders gaan doen?
Misschien op korte termijn wel, maar ik maak graag de vergelijking met Sifan Hassan. Mijn stembanden zijn nog steeds aan het herstellen van het geschreeuw naar de tv tijdens haar olympische marathon in Parijs. Het mooie van Sifan is dat ze er telkens voor kiest om zichzelf opnieuw uit te vinden en haar grenzen te verleggen. Ze brak door als veldloper en werd daarna een wereldster op de atletiekbaan. In Tokio veroverde ze olympisch goud op zowel de 5.000 als 10.000 meter en brons op de 1.500 meter. Toch besloot ze daarna opnieuw in het diepe te duiken en zich te richten op de marathon. Dat bleek bepaald geen slechte keuze.
Stevige basis
Was de overstap naar de marathon oncomfortabel voor Sifan? Reken maar. Verklaarden mensen haar voor gek omdat ze in Parijs meedeed aan 3 loodzware onderdelen? Zeker weten.
Maar ze begon natuurlijk niet helemaal op 0. Ze gebruikte haar onwaarschijnlijke talent als hefboom om ook in deze discipline te excelleren. Zo kunnen we bij Avans óók gebruikmaken van onze toonaangevende positie. Daarnaast hebben we de afgelopen jaren volop geïnvesteerd in digitalisering en het nieuwe onderwijsmodel, waar in het onderwijs met bewondering naar wordt gekeken. Er ligt dus een stevige basis voor de volgende stappen die we moeten zetten.
Welke stappen dat zijn? Wordt vervolgd!