Nieuws

Ik kijk met verbazing naar het schouwspel in Qatar. Dan heb ik het niet over de prestaties van ‘mijn’ Rode Duivels of ‘jullie’ Oranje, maar over het statement rond de One Love-armband. Of liever, het statement dat er niet kwam.

Philippe Raets geen Louis van Gaal

Voor degenen die het niet scherp hebben: de Nederlandse kapitein zou met een aanvoerdersband met regenboogkleuren het veld betreden. Daarmee zou hij zich, net als de aanvoerders van 6 andere Europese landen, uitspreken voor liefde voor iedereen. Ongeacht of je op iemand van dezelfde sekse valt: One Love.

Wereldvoetbalbond FIFA verbood dit, dragers van de band zouden een gele kaart krijgen. En weg was het protest. Want een geldboete oké, maar een gele kaart, dat bleek een stap te ver. Ik schrok van het gemak waarmee het protest van tafel verdween. Natuurlijk kun je schande spreken van de FIFA en van Qatar, waar vrijheid van meningsuiting en ‘liefde voor iedereen’ niet vanzelfsprekend zijn. Maar het ontluisterende zit echt aan onze kant.

Als je een punt maakt, krijg je tegenstand. Dat schat je ook in. Krijg geel, lach en speel je wedstrijd, las ik. Precies dat. Dat gejojo en gemarchandeer met hele basale waarden en principes zie je ook bij duurzaamheid, waar greenwashing op de loer ligt.

De overtreffende trap van je principes aan de kant zetten, trof me bij Louis van Gaal. Als coach staat hij ontegenzeggelijk aan de top, maar qua moreel leiderschap deed hij een stap terug. Zijn boodschap: nu is het klaar met de discussie, we hebben genoeg gedaan na het potje voetbal met de bouwvakkers. Daar schrok ik van. Bij alle gevallen waar de discussie lastig of polemisch dreigt te worden, gaat het schuren. Dat weet je, schat je in, je legt je keuzes uit.

Het gaat erom wat je daarmee doet als je je woorden in daden moet omzetten. Ik zie dat ook binnen onze muren. Wij hebben duurzaamheid nadrukkelijk in onze ambitie opgenomen. Academies vertalen dat inmiddels naar concrete acties, daarom spreken we met onze partners over vegan en vegetarisch eten bij onze restaurants.

Het Avans Ondernemerscentrum (AOC) ging ook aan de slag. Bij events die het AOC organiseert is inclusiviteit een vereiste in organisatie en deelname, bestaat de kaart alleen uit vegetarische en lokale producten, zijn communicatiemiddelen van het centrum plasticvrij of gerecycled en is het event CO2-neutraal. 

Ik vind dat mooi. Maar nog mooier is dat het verder gaat. De vertegenwoordigers van het AOC kregen net als andere onderdelen van Avans Hogeschool een uitnodiging voor managementdagen. Hun reactie? Prima, maar we komen alleen als er alleen vegetarisch eten is, anders blijven we weg. Daarmee zouden ze het risico lopen niet mee te praten en mee te beslissen, en wij dat we hun stem niet zouden horen, met alle vervelende gevolgen voor beleid en gespreksstof van dien.

Wat doe je dan? Consequent zijn, maar ook de consequenties dragen. Zoals de aanvoerders van het AOC. Zij bleven bij hun punt en zetten ons aan tot denken. Alleen dan breng je een verandering teweeg. Dus aten we vegan en vegetarisch. Wees dus geen Louis.



Lees hier meer columns van Philippe Raets.