Ruim 20 jaar werkte Maartje in de welzijnssector, waar ze diverse rollen vervulde. Van het begeleiden van doofblinde kinderen tot het werken op een PG-afdeling voor mensen met dementie. Toen haar kinderen 14 en 17 jaar oud waren, besloot Maartje als alleenstaande ouder een nieuwe weg in te slaan. Bij haar werk als ambulant thuisbegeleidster miste ze de uitdaging en, gedreven door haar interesse in medicatie en ziektebeelden, besloot ze de deeltijdopleiding HBO Verpleegkunde te volgen bij Avans Hogeschool.
Een moedige switch
“Door corona bezocht ik de online Open avond van Avans. Ondanks mijn ervaring in welzijn had ik geen ervaring in de zorg. Daarom wilde ik me breder opleiden en de opleiding Verpleegkunde was perfect. Ik begon in een verpleeghuis om de basiszorg te leren en stroomde daarna door naar de revalidatieafdeling. Helaas ging ik in maart 2022 door mijn rug, maar ik wilde niet thuiszitten. Daarom bleef ik een aantal uurtjes op de werkvloer, totdat bleek dat ik een driedubbele hernia had,” vertelt Maartje.
“Met rust, therapie en fysiotherapie herstelde ik binnen enkele maanden en maakte ik de overstap naar de wijkverpleging. Al snel ontdekte ik dat dit niet mijn richting was. Door de vele kantoordagen miste ik het contact met mensen.”
Vol overgave
Maartjes gedrevenheid en intuïtie leidden tot een belangrijke beslissing tijdens het schrijven van haar scriptie. “Ik zag een vacature voor verpleegkundige op een hospice en solliciteerde meteen. Het voelde als de juiste keuze en tot op de dag van vandaag ben ik nog steeds gelukkig. Het voelt niet als werken. Ik ga met een voldaan gevoel naar huis omdat ik hier de tijd en aandacht heb om voor mensen te zorgen in hun laatste levensfase.”
Door deze switch moest Maartje haar eindscriptie aanpassen, waardoor ze in de laatste maand van haar studie werkweken van 60 tot 70 uur had. “Ik geef altijd 100%. In mijn studie, mijn relaties en vriendschappen. Ik heb geen zesjesmentaliteit.” Ondanks de uitdagingen van de afgelopen 3 jaar, zoals haar hernia, de zorg voor haar 2 kinderen en het wisselen van werkplek, slaagde Maartje cum laude.
Prioriteiten en steun
“Ik heb geleerd om prioriteiten te stellen in wat belangrijk is in het leven. Mijn kinderen, familie en vrienden werden deel van mijn proces. Ik werkte 28 uur per week, had één dag vrij, ging één dag per week naar school en besteedde één dag per week aan schoolopdrachten. Ik vroeg mijn kinderen om hulp in het huishouden. Maak een wekelijkse planning en wees altijd open en eerlijk naar je omgeving. Zo krijg je begrip en steun,” adviseert Maartje.
Blijven ontwikkelen
Wat de toekomst brengt, weet Maartje nog niet precies. “Ontwikkeling zit in mijn aard. Ik houd niet van sleur en voorspelbaarheid. En ook niet van reguliere werktijden. In de komende jaren wil ik samen met mijn fantastische collega’s stappen maken binnen de hospice. Ik sta open voor alle kansen die op mijn pad komen en bekijk of ze passen bij mijn levensfase. Mijn visie is: door goed voor anderen zorgen ervaar je zelf een groter gevoel van verbondenheid, wat zorgt voor meer geluk”.