#HetNieuweGewoon; de kracht van de verbeelding

Een mooie oproep van Imke van Gaal en Bas Vogelsangs om de stem van de student luider te horen met betrekking tot het onderwerp covid-19. "Als studenten zijn we wél in staat om de wereld te veranderen. De kracht van de verbeelding kan ons helpen", zegt Lisa Heyman, student Environmental Science.

Lisa reageert op de oproep van Imke van Gaal en Bas Vogelsangs aan studenten om zich te laten horen over hoe de wereld met en na corona eruit moet zien. Eerder reageerde ook Eva-Lisa Janssen.

Covid-19 vs. niet duurzame praktijken: mensen overlijden aan het coronavirus, terwijl de opwarming van de aarde, ontbossing en veehouderij meer dan sluipmoordenaars zijn. Als belangenvertegenwoordiger voor duurzaamheid vind ik klimaatverandering een minstens zo groot probleem als covid-19. De wereld ziet er sinds corona wat mij betreft niet opeens heel anders uit, alleen komen sommige problemen nu duidelijker naar boven, betoogt GreenOffice student Lisa Heyman. “En als studenten zijn we wél in staat om de wereld te veranderen. De kracht van de verbeelding kan ons helpen.” 

Wat is de waarheid?

Ik ga op onderzoek naar de waarheid en test al mijn ideeën eerst in nabije kringen. “Wat denk jij hier van?” vraagt mijn beste vriendin vaak wanneer zij mij een krantenartikel toestuurt. Ik ben autonoom, maar waardeer de intellectuele kijk van anderen. Onze waarheid is immers niet altijd de enige, juiste waarheid. Daarnaast zoek ik contact met andere jongeren en probeer ik me te verenigen, zoals ik bijvoorbeeld doe bij GreenOffice Avans. Het coronavirus maakt dit lastiger, maar internet is mijn generatie niet vreemd, dus dat scheelt. We zeuren af en toe wel, want we missen de toenadering tot medestudenten en het informeel vragen kunnen stellen aan onze docenten of coaches.

Niet gehoord worden als student

Het al dan niet gehoord worden als student is in mijn optiek ook niet veranderd – een stoel aan de echte tafel waar keuzes gemaakt worden, hadden wij toch niet. Symbolisch wellicht wel, maar niet écht. Zo was ik een toeschouwer bij het overhandigen van de Jonge Klimaat Agenda aan verscheidene wethouders, waarin onze stem heel duidelijk naar voren is gebracht. Zij zijn overigens geprezen voor hun constructieve aanpak en daadkracht en belandden daarmee op de nummer 1 van de duurzame 100 (van dagblad Trouw). Hoe duidelijke actie wil je hebben, Rutte? 

Hoe zou de wereld eruit kunnen zien?

Ik ga op dezelfde manier om met het covid-19 verhaal. Ik aanschouw de doemdenkerij van mensen die enkel de huidige situatie aanschouwen zoals die is. Ik zie overeenkomsten met hoe veel mensen naar het belang van schone energie kijken: “Ja maar, China stoot zoveel uit daar kunnen wij als Nederland niet tegen op. Dat is als een gat in een vergiet dichten”. Maar pessimisme heeft geen zin. Ik probeer juist te bedenken hoe het zou kunnen zijn.

Verscheidene jongerenorganisaties hebben al stil gestaan bij het verduidelijken van hun visie voor Nederland in 2050 over wonen, werken, voeding, mobiliteit en onderwijs. Ik denk dat het goed is als wij, studenten dit eerst voor ons zelf gaan bedenken. Laten we het vooral niet met elkaar eens zijn én streven naar onmogelijk lijkende goede dingen. Adopteer een Sustainable Development Goal (SDG) en zet je zinnen op het leveren van een bijdrage aan dit specifieke doel. Als massabewustzijn onze werkelijkheid beïnvloedt dan kunnen we middels onze intenties en vergezichten de kant op gaan die wij willen, toch?  

Kracht van de verbeelding

Natuurlijk krijg ik verandering niet enkel voor elkaar door een duidelijke intentie te hebben. Het zijn immers de mensen in machtsposities die nog altijd de belangrijke, gerichte acties ondernemen. Maar wij kunnen wel samen onze overheid aansprakelijk stellen om toe te werken naar ons gedeelde vergezicht. De grote verandering kan vanuit de bovenste laag komen, maar hier ga ik niet op wachten. Door introspectie tijdens deze en de vorige lockdown heb ik de macht in mijzelf herzien. Ik stel mijzelf nu aansprakelijk en kan het niet veroorloven om enkel hardop te zeuren dat de overheid het niet goed aanpakt. In persoonlijke gesprekken probeer ik mensen uit te dagen om ook uit de zeur-modus te komen, hun macht te herzien en een duidelijke beeld voor zichzelf te schetsen. Daarom is het stil vanuit mijn kant, Imke en Bas. 

Oproep

Ik zal nog even het cirkeltje rond maken. Het covid-19 verhaal gaat wat mij betreft hand in hand met het feit dat we niet in harmonie leven met de natuur. Het bombastische roepen, geen verantwoording afleggen en pakken wat je pakken kan werkt niet. Als we de situatie nou eens stilletjes benaderen met wat meer compassie voor de aarde en de medemens en verder vooruit kijken dan ‘het niet meer dragen van een mondkapje’ dan vinden wij de macht in onszelf terug en beseffen we hoe we ons nuttig kunnen maken. Met alle liefde in mijn hart doe ik een tegen-oproep en vraag ik aan jou om jouw visie te verduidelijken. Deel dit met je omgeving en moedig anderen aan om het zelfde te doen.  

Lisa Heyman, student Environmental Science


Volgende week lees je hier de reactie van lector International Business Anna Sabidussi.

Hoe raakt corona jou als student? Heb je vragen over de wereld na corona? Stel ze en praat en denk mee over #HetNieuweGewoon op de website van Avans Green Office.